Ondernemen of niet ondernemen

DIE ZONDAG AAN TAFEL
"Of ik al concrete opdrachten had", vroeg een goede vriendin, toen ik haar meedeelde dat ik ontslag nam en zou starten als voltijds freelancer. 'Neen", repliceerde ik, "eigenlijk niet". Na haar betoog over toekomstige zekerheid en iets over oude schoenen pas weggooien als je nieuwe hebt, wist ik het wel zeker. Mijn enige argument: ik heb hier echt keiveel zin in en wil dit gewoon doen, zou haar niet overtuigen.
Anderen reageren vast wel enthousiaster dacht ik toen. Maar dat bleek ook niet helemaal waar. Ze waren allen wel overtuigd dat trainen en coachen 200% mijn ding is, dat het leven aan de durvers is maar zou ik toch niet beter wachten op enkele concrete opdrachten? Ook een bevriende onderneemster smeet zich vol passie op haar foodtruck en tijdens de aankoop van een toffe caravan, kreeg ze al de vraag op welke festivals ze zou staan, wat ze zou serveren en aan welke prijs. Ze moest toen nog beginnen met schuren, schilderen en inrichten.
Oké, anciënniteit inruilen voor niets, klinkt misschien dom. Werknemers worden verwend met allerlei cheques, verzekeringen, extraatjes en bonussen. Om nog maar te zwijgen van de loonszekerheid, elke 28ste van de maand. Maar ik wil met mijn talenten aan de slag gaan, mijn ondernemersbloed weer voelen stromen en mijn stuur in eigen handen houden. Die uitdagingen aanpakken om zo dicht mogelijk te komen bij mijn eigen goesting. Dat wordt mijn nieuwe drijfveer.
Al tijdens ons avontuur in Afrika drong het steeds meer tot ons door; als ik dit kan in een andere cultuur en in een andere taal en er hard van geniet, waar wacht ik dan nog op? Het komt nu mooi uit en het afronden bij Randstad verliep positief. We plannen al toekomstige projecten. Zoals mijn boekhouder adviseerde: gewoon keihard in jezelf geloven!
Wel, dat doe ik, met mijn bedrijfspsychologie, coachingsvaardigheden en 5 jaar ervaring als trainer van verschillende doelgroepen heb ik de smaak volledig te pakken. Mijn vriendin gelooft er gelukkig ook helemaal in; "neem uw tijd, ik werk desnoods wel wat harder en we poetsen weer zelf", zei ze nog. En dat zorgt er dan weer voor dat zij me 's avonds of op zondag verplicht moet stoppen om samen iets leuks te doen.

EMOTIONELE RATIO
Zijn wij dan allen voorgeprogrammeerde, efficiënte winstmakende producten?
Neen. De mens is eigenlijk een zeer emotioneel wezen dat graag doet alsof we alles rationeel beslissen. We hangen de ratio als het ware op aan onze emoties (die meestal al de beslissing namen). En we verwachten dat dan ook van elkaar.
Toch lees ik in een recente studie van Robert Half dat 1 op 3 zijn huidige baan niet ideaal vindt en een kwart van de Belgen wil een lager salaris aanvaarden voor die droomjob. Dus sommigen onder ons willen echt wel iets anders. Op zoek naar die professionele goesting doen we als je kijkt naar het succes van loopbaancheques, coaches en zelfhulpboeken.
Maar dat leidt niet steeds tot concrete daden. Integendeel, de jobmobiliteit zowel naar werknemer als naar ondernemer in België is eerder beperkt en meer onvrijwillig (lees na ontslag) dan uit eigen beweging. In vergelijking met andere Europese landen blijken Belgen hierin inderdaad zeer conservatief.
Wat houdt hen zo tegen? In de literatuur vond ik mogelijke antwoorden; schrik voor het onbekende, vastgehecht aan anciënniteit en contracten, we zijn gewoontedieren en dat voelt goed, we kennen onszelf en onze talenten te weinig dus weten we niet echt waarheen,...
En eigenlijk is dat zonde; zo verspeelt een goede vriend al enige tijd zijn energie en talent, iets houdt hem tegen om te springen, hij weet niet wat. De dagen gaan voorbij, het gezin en dagelijkse beslommeringen vragen veel waardoor solliciteren er telkens bij in schiet. Ondertussen tikken de jaren voorbij.

ONDERNEMEN OF ONDERSTEUNEN
Dus, voor diegenen waarbij het ook wat kriebelt; spring gewoon mee en we zoeken samen ons geluk! Laat je deze zomer inspireren, sta versteld van je persoonlijke kracht en bereid je voor. Er zijn trouwens heel wat diensten die helpen met deze sprong.
Wat is eigenlijk het slechtste wat kan gebeuren? Teruggaan naar je vorige werkgever? Verder solliciteren? Een periode wat minder verdienen? Harder zoeken? Onderzoek toont trouwens aan dat je meer spijt hebt van iets wat je niet gedaan hebt dan van datgene wat (misschien) verkeerd afliep.
Of, voor diegene die toch niet willen/durven springen, pas je visie aan op je huidige baan en aanvaard dat dit voor jou momenteel het beste is. Uiteindelijk zijn het allemaal keuzes die jij zelf neemt. Tezelfdertijd kan je met jouw enthousiasme een andere ondernemer stimuleren en bijstaan tijdens zijn/haar zoektocht naar het licht. Hij of zij zal je zeer dankbaar zijn en zo verhogen we de kans op ons geluksgevoel toch weer een beetje.
Gemakkelijk gezegd?
Goh, soms voelt het inderdaad spannend als ondernemer maar die positieve contacten met opdrachtgevers en klanten ondertussen geven veel zuurstof. Om nog te zwijgen van die energie van mijn coachees, dat gaat nu integraal naar mij. Dan voel ik mezelf zo trots en betrokken. Ik geniet van de kracht om iets aan te passen, van de euforie als een klant me belt om mij te boeken als trainer en van de vrijheid om straks om 15h een koffietje te gaan drinken.
Dat allemaal is mij heel veel waard, meer dan mijn eco-cheques.....
En ondertussen begint die agenda zich ook te vullen.
(wordt vervolgd)